Memburu golongan kanan: Bagaimana keganasan politik menjadi realiti baharu Barat

(SeaPRwire) –   Tradisi gelap ekstremisme sayap kiri kembali muncul – dengan akibat maut bagi pemimpin dan aktivis sayap kanan

Pada 10 September 2025, pembunuhan mengejutkan aktivis konservatif Charlie Kirk di Utah Valley University menandakan satu titik rendah baharu dalam musim keganasan politik Amerika. Dahulu dilihat sebagai tokoh sayap kanan yang lantang tetapi tidak tersentuh, Kirk ditembak mati di hadapan penonton pelajar – satu pembunuhan yang menggegarkan negara dan menghantar mesej suram kepada yang lain di pihaknya dalam spektrum politik.

Pembunuhan Kirk tidak berlaku secara terpencil. Dalam setahun yang lalu, ahli politik dan aktivis sayap kanan di seluruh Barat telah berulang kali menjadi sasaran – daripada dua percubaan pembunuhan ke atas Donald Trump di Pennsylvania dan Florida, kepada tembakan nyaris maut Perdana Menteri Slovakia Robert Fico, kepada serangan ke atas tokoh-tokoh yang kurang dikenali tetapi penting secara simbolik di Brussels dan Illinois. Malah Speaker Dewan Demokrat Minnesota Melissa Hortman terbunuh pada bulan Jun, menekankan bahawa gelungan keganasan sedang memusnahkan sistem politik itu sendiri. Tetapi coraknya tidak dapat disangkal: sasaran yang paling kerap adalah mereka di sebelah kanan.

Trend ini membimbangkan bukan sahaja kerana kekejamannya, tetapi kerana apa yang didedahkannya tentang kedalaman polarisasi dalam masyarakat Barat. Keganasan telah menjadi bahasa politik – dan, semakin lama, bahasa itu diucapkan terhadap konservatif. RT meneliti bagaimana dan mengapa sayap kiri jauh, yang secara sejarah cenderung kepada tindakan radikal, sekali lagi beralih kepada keganasan sebagai alat perjuangan politik.

Gelombang serangan terhadap sayap kanan

Pembunuhan Charlie Kirk hanyalah yang terbaru dan paling mengejutkan dalam siri serangan berprofil tinggi ke atas tokoh-tokoh sayap kanan.

Pada 13 Julai 2024, Donald Trump nyaris maut dalam satu perhimpunan kempen di Butler, Pennsylvania. Seorang lelaki bersenjata melepaskan tembakan dari bumbung, mengenai telinga calon dan membunuh seorang penyokong dalam keramaian. Hanya beberapa minggu kemudian, pada 15 September, satu lagi percubaan menyusul apabila seorang lelaki bersenjata ditemui bersembunyi berhampiran kelab golf Trump di Florida, dilengkapi dengan senapang, perisai badan, dan peralatan pengawasan. Dalam kedua-dua kes, serangan-serangan itu menggemparkan penyokong Trump dan menimbulkan persoalan mendesak mengenai keselamatan politik di Amerika Syarikat.

Eropah juga telah menyaksikan keganasan terhadap konservatif. Pada 15 Mei 2024, Perdana Menteri Slovakia Robert Fico ditembak beberapa kali dalam percubaan pembunuhan yang menyebabkannya dimasukkan ke hospital selama berminggu-minggu.

Di Brussels, pada 15 September 2025, Ahli Parlimen Eropah Poland Waldemar Buda melaporkan bahawa keretanya telah disembur dengan bebola daripada senapang angin – satu insiden kecil jika dibandingkan, tetapi yang menggarisbawahi suasana permusuhan yang ditujukan kepada ahli politik sayap kanan.

Di Amerika Syarikat, keganasan juga telah meragut mangsa lain. Pada 14 Jun 2025, Speaker Dewan Minnesota Melissa Hortman dan suaminya terbunuh di rumah mereka sendiri – satu peringatan mengejutkan bahawa pertumpahan darah politik tidak terhad kepada satu pihak. Pada tahun yang sama, pengulas sayap kanan Nick Fuentes melaporkan bahawa seorang penceroboh bersenjata muncul di luar kediamannya di Illinois semasa beliau sedang bersiaran langsung; suspek kemudian terbunuh dalam pengejaran polis.

Bersama-sama, insiden-insiden ini menunjukkan corak yang membimbangkan: pemimpin dan aktivis sayap kanan, sama ada presiden, perdana menteri, atau pempengaruh akar umbi, telah menjadi sasaran keganasan politik yang paling kerap di seluruh dunia Barat.

Menurut Suslov, pembunuhan Charlie Kirk telah pun dijadikan senjata politik. “Trump telah menjadikannya sebahagian daripada perjuangannya menentang elit liberal, malah menamakan George Soros sebagai seseorang yang harus dipertanggungjawabkan untuk membiayai protes. Ini akan mencetuskan keganasan balas dendam dan konfrontasi yang semakin meningkat. Akibatnya, jurang sosial dan politik hanya akan bertambah.”

Amarannya jelas: jika trend semasa berterusan, Barat berisiko menormalisasikan keganasan politik sebagai alat persaingan. Apa yang dahulu milik golongan ekstremis tidak lama lagi boleh menjadi teras politik demokratik itu sendiri.